GLV DİJİTAL PAZARLAMA AKADEMİSİ

       Bilmeyenler için, öncelikle "Kökez Çeşmesi" Bolu'nun her sokağında mevcut olan dağdan gelen sudur. Bolu'da genellikle kimse hazır su içmez. Herkes kökez suyu içer. Ta ki kışın su azalana kadar. O zaman belediye suyu kesiyor zaten. "Derler ki "Kökez suyu içen en az 7 yıl Bolu'dan ayrılamaz" Başkasını bilmiyorum ama benim için geçerli bir söz, 10 yıldır Bolu'dayım :)         Her neyse, evimin karşısında, stadyumun önünde bir "Kökez Çeşmesi" var. Bugün balkondan bakarken çeşmede yabancı bir varlık gördüm :) Manzara süperdi. Fotoğraf makinasını kaptığım gibi balkondan yakınlaştırabildiğim kadar çektim. Yağız uyanık olsaydı, onu da alır aşağıya inerdim. İşin garibi nereden gelmiş bu şirin şey? Herkes durmuş onu izliyordu. Cadde çok kalabalıktı. Allahtan uzun süre orada kaldı, yola çıkmadı. En son baktığımda gitmişti. İşte o kareler:

          Seksenlerde doğup doksanlarda büyüyen biriyim ben. 1984'te doğdum.6 yılımı seksenlerde geçirsem de pek hatırlamıyorum. Yine de TRT 1'de yayınlanan "Seksenler" dizisinde çok şeyimi buluyorum. Çok büyük zevkle izliyorum. Ancak doksanlı yıllar, ah o güzel yıllar, çocukluğum, her şeyin masum olduğu ya da biz çocukların öyle gördüğü :) Biri gelse seni o yıllara geri götüreceğim dese, hiç hayır demem. Şimdiki hayatımdan çok memnunum ama insan çocukluğunu çok özlüyor. "Doksanlar" dizisinin şarkısında diyor ya "Sokakta oynayan en son çocuklardık biz" Samet abim, Semih, abim ve ben... Yapmadığımız yaramazlık kalmadı. Ama yaramazlıktan öte, kasetlerimizi takas ederdik, sokak ortasında misket oynardık, leblebi tozunu yüzemüze üflerdik, ekşi sakızı çiğner ekşiliği bitince annemizden para istemek için bas bas bağırırdık " Annnneeeeeee", deli gibi hiç yorulmadan bisiklete binerdik, icatlar yapardık, gece hep beraber televizyon izlerdik ama t...

             Aykut Oğut Kitaplarını okudunuz mu? Okumadıysanız kesinlikle tavsiye ederim. Kişisel gelişim kitapları arasında en gerçekçi olanı bence. Ben "Evrenden Torpilim Var" ve "Aynalı" kitabından da çok şey öğrendim. İnsanların birbirine tahammülsüz, saygısız olduğu, çıkarsız bir şey yapmadığı, dedikodunun, ihtirasın, arkadan iş çevirmenin kol gezdiği, teknolojinin hızla ilerlediği bir dönemde yaşıyoruz. Bu dönemde insanın kendini geliştirmesi, her olaya pozitif bakmayı bilmesi, olayların iyi tarafıyla ilgilenmesi, karşısındaki insanı olduğu gibi kabul etmesini bilmesi gerekiyor. Bunu benim gibi okuyarak yapanlar da var, hayat koçundan destek alanlarda var. Nasıl yaparsanız yapın ama öncelikle değişimi kabul etmelisiniz. Ve ayrıca Aykut Oğut u mutlaka okuyun...

          Bugünlerde kafamı çok meşgul eden ve medyada sürekli yer alan "ÇOCUK GELİNLER" konusu var. Haberlerde diyor ki spiker yaz ayında sadece bir doğu ilimizde 1200'ü aşkın 13-15 yaş arası çocuk doğum yapmış. Bu çocuklarında çoğu hastane kontrolüne gelmediği için (yaşları küçük tabi, daha ergen olmamışlar) doğum sonrası ölüm gerçekleşmiş. Türkiye erken evlilik oranında Avrupa'da % 14 oranıyla ilk üçte maalesef.  Benim mantığımın almadığı ve asla almayacağı, kocaman adamlar çocuk yaşta ki kızlara nasıl eş gözüyle bakabilir ve koynuna alabilir?  Adı üstünde çocuk onlar. Nasıl bu kadar sapık ve paraya düşkün bir millet halline geldik? Aslında konunun temelinde din yatıyor. Nasıl mı? Şöyle ki, eğer kendini Müslüman zanneden zatlar Kuran-ı Kerim'in Türkçe'sini okusa anlasa hayatına yerleştirse hatta hayat felsefesi haline getirse bunlar yaşanmaz. O çocuklara çocuk gözüyle bakarlardı. Allah'ın bize emanetlerine iyi bir şekilde bakarlar ve zamanı ...