GLV DİJİTAL PAZARLAMA AKADEMİSİ

Her sene başında kendime hedef panosu oluştururum. O sene neleri hedefliyorum diye. 2013'te hedeflediğim çoğu madde gerçekleşti. Mesela 3 kişilik bir aile olmayı hedeflemiştim :) Araba kullanmayı hızlandırmayı, bir blog sitesi açmayı, anne ve babama kavuşmayı, alesten yüksek puan almayı hedeflemiştim. Gerçekleştirdim. Daha bir sürü madde vardı elbette. Gerçekleştiremediğim iki madde var. İlki kendime profesyonel bir fotoğraf makinası almak ve sürekli bozulan telefonumu değiştirmek. İşsiz kalınca maddi yetersizlikten dolayı ertelemek zorunda kaldım. Blogum ve Yağız için ikisi gerekliydi.Ayrıca güzel ve zevkli bir hobi. (Bazen arkadaşımdan ödünç alıyorum, çok zevkli) Bu sene bunu başarabilir miyim bilmiyorum, ama çabalayacağım :) ALACAĞIM SİZİ ;)

2013 benim için çok hızlı geçti. Ocak 15'te hamile olduğumu öğrendim. Sevinç içerisindeyken iş yerimiz kapandı ve maddi-manevi bir boşluğa düştüm. Tam ona alıştım derken, hamileliğimde sağlık sorunları yaşamaya başladım ; şeker ve tiroid. Bu iki hastalık bana hamileliğimde çoook kilo aldırdı. 55 kilo olan ben resmen evrim geçirdim. Hamileliğim sırasında çok yalnız kaldım. En yakın arkadaşlarım şehir dışında. Yaşadığım şehirde kime güvendiysem, değer verdiysem yanlış yapmışım onu anladım. Çünkü hamileyken çok zor zamanlardan geçtim ve eşimin dışında kimse yoktu yanımda. Ta ki doğum yapana kadar. İşte o ana yaşadığım sıkıntılar, yalnızlığım, vefasız insanlar hepsi birden silindi gözümden. Yağızımı aldım kucağıma, dünya durdu.  Her şey boş herkes anlamsızdı benim için. Sadece Yağız, eşim, annem ve babam yanımda olsun istedim. 2013 bana o konuda iyilik yaptı ve 2 sene sonra annem ve babamda yanımdaydı.Paha biçilemez bir mutluluk bu. Yıl sonuna yaklaştıkça bu yılımız çok hızlı geçtiğini...

Bu aralar enerjim tükenmiş bir şekilde yaşıyorum. Resmen sürünüyorum. Oğlumla vakit geçirince az da olsa şarj oluyorum. Havalardan mı, hamilelikten kalma boş depolardan mı (5 aylık anneyim daha sonuçta) yoksa hamilelikte şeker ve tiroidden kaynaklanan aldığım fazla fazla kiloların hala üzerimde olmasından mıdır bilmiyorum ama kendimi yorgun, bitkin ve enerjisi tükenmiş hissediyorum. Enerjim tükenmişken oturuyorum bilgisayar başına yılbaşı için hazırlanmış evlere, dekorasyonlara bakıyorum. İçim açılsın biraz diyorum. İşte o fotoğraflar :

Ah o eski günler diyecek kadar yaşım ilerledi galiba :) Yılbaşı gelse de uzaktaki yakınlarıma, mektup arkadaşlarıma kartpostal atayım diye o kadar heyecanlanırdım ki! Kudret Kırtasiye'ye gider özenle kartpostal seçerdim. Fazladan da beğendiklerimi alır kartpostal koleksiyonuma koyardım. Gerçekten ya benim küçükken kartpostal koleksiyonum vardı. Ne oldu acaba? İlkokuldayken çok koleksiyon yapardım ben, kartpostal, peçete, kapak, taso,.... ne bulursam :) Neyse konudan sapmayım. Kartların arkası özenle yazılır pulları yapıştırılır ve postalanır. İşlem tamam :) Hatırlayan var mı o güzel kartpostalları? Bir kaç tanesini paylaşmak istiyorum sizlerle:

İnternette gezinirken bulduğum ve çok hoşuma giden masalar. Sizlerle paylaşmak istedim. Çok hoşuma gitti hepsi.

Uzun süredir bazı faaliyetlere başlıyorum ve yarım kalıyor, bunu fark ettim. Zamanımın çoğunu Yağız ile geçirdiğim için yarıda bırakıyorum. Sonra da o işten sıkılıp sonra bitiririm deyip yenisine başlıyorum. Baktım da çok birikmiş, abooovvv :) Bir an önce tamamlayıp sizlerle paylaşmak istiyorum. İlk önce bitireceğim yapmayı planladığım motiflerden oluşan battaniye. Yaklaşık 1.5 yıldır bir kaç tane yapıp kenara koyuyorum. Öylece birikiyor şirinlerim benim. Birkaç tanesini sizlerle paylaşmak istedim. Bakalım ne zaman sonuca ulaştıracağım :)

Sabah kalktığımızda şehrimize karlar düşmüş ve düşmeye devam ediyordu. Sokağı öyle görünce çok heyecanlandım gerçekten. Küçüklüğümden beri karı çok severim.Memleketimde bu kadar kar olmadı hiçbir zaman. 2003 ten itibaren kara doyuyorum.  Sabah işlerimi bitirdim oğlumu uyuttum, aldım çayımı, bilgisayarımı yanıma, geçtim camın önündeki koltuğa. Keyif yapmak istedim biraz. Kar yağarken izlemek kadar insanı dinlendiren bir şey yok Bolu'da. Doğal güzellikleri ile karı bir araya gelince, değmeyin keyfimize ohhhh...

Biz Trakyalılar hakkında denir ya hani "Kapı gıcırdasa oynuyorlar" diye gerçekten öyle, çok doğru bir söz. Küçüklüğümden beri yaşadığım yerde gördüğüm bu. Herkes oynuyor. Hele ki yaz aylarında. Yaz aylarında Pınarhisar'da düğün çok oluyor. Doğal olarak herke düğünlere gidiyor. Tanısanda tanımasanda bakmaya gidiyorsun ( Neye bakılacalsa, alışkanlık olmuş :) ) Dedeciğim derdi ki "Bu insanlra düğün gökyüzünde de merdiven dayar çıkarlar" eee bize davul zurna olsun yeter. Akraba düğünlerinde yerime hiç oturmam sürekli 9-8 oynarım, küçüklüğümden beri oynadığım halk oyunları da cabası :) Levent Abim sağ olsun :) Seviyorum Trakya oyunlarını ve türkülerini...Üstelik bizim oranın doğasıda çok güzeldir. Ovalıktır, ucağı bucağı gözükmez. Ama insanın içini açar. Sanki gökyüzü yere inmiş gibi. Gel gelelim Trakyalıyım ama bir tarafım Karadeniz! Kırklareli'nin Karadeniz'e sınırı olduğu için mi, müzik ritimleri birbirine yakın diye mi, insanları bizim gibi sıcakkanlı ...

Yeni yıl hediyem severek takip ettiğim "Balköpüğü blog"tan. Gerçekten çok hoşuma gitti bu hediye. İlgilenenler için;  http://www.balkopugutasarim.com/2013/12/hediye-cekilisi-candia-banyo-seti.html İyi olan kazansın ;)

Bazı insanlar hayatlarında o kadar azıyorlar, kuduruyorlar ya da aranıyorlar ki, Allah onlara en yakın zamanda bir bela, bir ders illaki veriyor.  Ey kulum aç değilsin açıkta değilsin, isyana kalkma. Seni öyle bir sınava tabi tutarım ki burun kıvırdığın bu halini arasın sonra. Azgınlıktan kastım; dedikodu, gıybet, karşıdaki insana zarar verme, boş konuşma, düşüncesizlik, değer vermeme... kısaca KÖTÜ KALP. Unutma bu dünyaya geliş sebebini, güzel yaşa hayatını Kırma, hayat kısa Ararsın kaybedince Anlık yaşama yanlış kararlar alarak "Allah beni böyle insanlarla karşılaştırmasın  Hayatımda varsa benim görmediğim çıkarsın" diye dua ediyorum hep.

Atalarımız ne demiş, "Ev alma Komşu al" gerçekten çok doğru bir söz. Yeri geliyor akrabanızdan daha yakın oluyor. Hastalığınızda sağlığınızda, iyi gününüzde kötü gününüzde, sofranızda, gecenizde gündüzünüzde her anınızda sizinle oluyor. Komşu demek aile demek. Yaşadığımız zamanda apartmanlarda kimse kimseyi pek ya da hiç tanımasa da ben bu konuda her zaman şanslı oldum :) Büyüdüğüm yer onbin nüfuslu küçük bir ilçe. Pınarhisar'da herkes birbirini tanıyor. İsmen bilmese cismen biliyor. Doğal olarak komşuluklar artık akrabalık seviyesine gelmiş hatta aşmış. İnsan daha büyük bir şehirde yaşayınca o komşulukları arıyor tabi ki. Dediğim gibi ben komşu konusunda her zaman şanslı oldum. Yine öyleyim. Müzeyyen Teyzem, Arzu, Zuhal Ablam hepsi mükemmel dostlar benim için. Onu bunu bilmem hayat kısa, güzel yaşa. Sevdiklerinin değerini bil. O kadar... Bu arada bu karikatüre bayıldım :)