GLV DİJİTAL PAZARLAMA AKADEMİSİ

19 Mayıs 2014 Sende bıraktın bugün bizi anneannem. Dedemin yokluğuna alışamamışken, sende gittin uzaklara. Küçükken düşündüğüm gibi değilmiş ölüm! Ben Kartal bir araba alacaktım siz ölünce arkasına koyup her öldüğünüzde ağzınıza acı biber sürecektim ve siz canlanacaktınız. Öyle olmuyormuş. Hepimiz bir gün öleceğiz, bunun farkındayım elbette. Ancak alışmak zor olan. Elim her gün telefona gidiyor seni aramak için. Sonra kalbim sızlıyor,sesini duyamayacağım diye.  Aramızdan ayrılma zamanına çok seviniyorum. Çünkü sen hep "Üç aylarda öleyim kızım, Recep Ayında öleyim. Allah'ın ayı" derdin. Allah'ım gönlüne göre verdi çok şükür. Hiç yatmak istemezdin. Yatmadan alsın Yarabbim canımı" derdin. 1 hafta dolmadan göçtün. 90 yıl, dil kolay geliyor. Ama gel gör sen neler yaşadın. Ben bu 90 yılın 30'unu seninle geçirdim anneannem. Allah'ıma şükürler olsun ki senin torunun dedemin torunu olmuşum. Çok şükür.  Dedem torunlarının çocuklarını göremedi maalesef. Ama...

18 yıllık dostum Arzum, her şeyim, sırdaşım, kardeşim, arkadaşım, ahiretliğim, canım, yol arkadaşım,... ilk anneler günü hediyemi yollamış. Hediyeleşmeyi çok seviyoruz biz. Hele ki Arzu! Bir paket hazırlamış. Oğlumun ilk 23 Nisan Çocuk Bayramını benimde anneler günümü kutlamak için hediyeler göndermiş. Onu çok seviyorum. İyi ki var. Yüreği kocaman kardeşim benim. Aynı anne babadan değiliz ama kardeşimden daha yakın bana. Rabbim onun güzel yüzünü soldurmasın.

Annelik yeryüzündeki en kutsal duygu bence. Bilmeyenler için tekrar edeyim, 10 aylık bir anneyim.Ve Rabbime her gün şükrediyorum. Bana bu güzel emaneti verdiği için. Annelik duygusunu bana yaşattığı için.  Bir anne evladı uyuyunca uyansın çok özledim diye bekler mi dostlar? Ben bekliyorum. Uyanana kadar kaç kere odasına gidiyorum acaba ? Kaldı ki Yağız gündüz uykusunu sevmeyen bir çocuk. Daha yeni yeni 1 saat uyuyor. Anne olduğumdan itibaren uyumak isteyip uyumamayı, kendime göre değil yavruma göre hareket etmeyi, topuksuz ayakkabıyla gezmeyi, rahat giyinmeyi, zararlı zararsız ayırmayı, ne kadar güçlü olduğumu (yeri geldiğine bebek arabasını taşıdığım yerleri görmeniz lazım. Zamane Zeynasıyım :) ), ne kadar dayanıklı olduğumu, içimde ne kadarda çok sevgi barındırdığımı,... öğrendim.  Hamilelik döneminde 54 kg'dan 94 kg'a çıktım. Bana hangi cesur yürek yaptırabilir bunu. O kadar çok sağlık sorunu yaşadım. Ama anne oluyordum. Annelik demek fedakarlık demek. Geçe...

Geçtiğimiz hafta sonu çok yakın bir arkadaşımızın düğünü için memleketimize gittik. (Kırklareli) Fotoğraf çekimlerinde bende amatörce kendime göre yakalayabildiğim, asıl fotoğraf çeken kişiyi rahatsız etmeden çekim yaptım. Tabi ki izin alarak :) Fotoğraf çekmeyi çok seven biri olarak, birde kursa gidince her şeyi çekiyorum şuan. İlerletmem, daha da iyi öğrenmem lazım. İşte size gelin ve damadımızdan bir kaç kare:    Aşk insanın başını döndürür, kendinden geçirir. Bazen saçma sapan davrandırır ama en güzeli yüzünü her daim güldürür :)  Evlilik güzel bir şey. Hele ki insanın yanında sevdiği varsa. Hayat cennete dönüşüyor o zaman. Allaha şükür üstüne şükürler ediyorsun...  Son saniyeler geçmek bilmedi çiftimiz için. Yoruldular, havada çok kapalıydı. Neyse ki çekimler bitene kadar yağmur yağmadı. Elçin peri kızı gibiydi. Çok güzel bir gelin oldu. Hayatları boyunca hep gülsünler inşallah... Kemal de çok yakışıklı oldu ama. Az sayıda çift bi...

Bu perşembe Elif'le Ülker 'in bu yıl 7.sini düzenlediği muhteşem bir sosyal sorumluluk projesi olan " Ülker Çocuk Sinema Şenliği "nin davetlisi olarak " Karlar Ülkesi "ni izledik. Kuzum elinde mısırı filmin başlamasını bekliyor. (Salonda hiç yer yoktu. Komşumuz da mısır almaya gitti) Filmi beklerken Sabri Ülker Gıda Araştırma Enstitüsü Vakfı 'nın çocuklar için "beslenme" temalı şarkısını izledik-dinledik. Çok beğendik. Filmin çıkışında bizi bu abla ve abi uğurladı. Filmden çıkan her kuzuya bu paketlerden hediye ettiler. Peki bu proje benim için ne ifade etti:  Belki 7 yıldır pek çok kez reklamlarını duyduk. Ücretsiz sinema etkinliği olarak düşündük. Evet ücretsiz sinema etkinliği. Ama aslında daha da fazlası. O uzun kuyrukta sadece çocuklar yoktu. Pek çok anne de vardı. Bazısı ilk defa sinemaya gelmişti. Belki maddi imkanlar, belki yaşam şartları nedeniyle. Bu annelerin ve çocukların yüzünde o heyecanı gördüm. Bu nedenle bu p...